Emma en Teye zijn gek op elkaar. Ze zijn verliefd en beleven een fantastische tijd samen. Als de broer van Teye verongelukt wordt alles anders. Teye verstopt zich achter de videocamera van zijn overleden broer. Hij filmt alles. Ook Emma. Een keer heeft hij Emma gefilmd terwijl zij naakt was, maar die opname is nooit vernietigd.
Op de laatste ochtend van het schoolkamp was ik tijdens het ontbijt de eetzaal uit geslopen. Ik rende als een bezetene naar de zaal waar Teye sliep, ritste zijn tas open, pakte er drie videotapes uit en propte ze in mijn broekzakken - ik had expres een lange, wijde trui aangedaan. Het liep waardeloos, de doosjes prikten in mijn vel. Maar ik moest dat stukje film hebben dat op zijn kamer opgenomen was. Niemand mocht het zien. Nooit!
(...) Maar het stukje waar het mij om ging, zat er niet bij. Toen pakte ik mijn vaders camera en het statief, schreef elf woorden op een briefje, zoomde erop in en liet de drie bandjes vollopen met de tekst: Teye One Eye, je wist die band of ik kill je!
Rec play gaat over thema's als verliefdheid, rouwverwerking en grenzen aangeven. Het kunnen thema's zijn waar jij ook in jouw leven mee te maken krijgt. Hans Hagen zorgt er ook voor dat het een spannend boek is. De hoofdstukken worden afwisselend gezien door de ogen van Emma en Teye. Daardoor krijg je telkens een andere kijk op dat wat er is gebeurd. Je maakt steeds sprongen voor- of achteruit in de tijd, het verhaal wordt dus niet chronologisch verteld. Zo sprokkel je steeds stukjes informatie bij elkaar als lezer. Tot je het hele plaatje compleet hebt. En dan blijft natuurlijk de vraag: zal het ooit nog goed komen tussen Emma en Teye?
Op de laatste ochtend van het schoolkamp was ik tijdens het ontbijt de eetzaal uit geslopen. Ik rende als een bezetene naar de zaal waar Teye sliep, ritste zijn tas open, pakte er drie videotapes uit en propte ze in mijn broekzakken - ik had expres een lange, wijde trui aangedaan. Het liep waardeloos, de doosjes prikten in mijn vel. Maar ik moest dat stukje film hebben dat op zijn kamer opgenomen was. Niemand mocht het zien. Nooit!
(...) Maar het stukje waar het mij om ging, zat er niet bij. Toen pakte ik mijn vaders camera en het statief, schreef elf woorden op een briefje, zoomde erop in en liet de drie bandjes vollopen met de tekst: Teye One Eye, je wist die band of ik kill je!
Rec play gaat over thema's als verliefdheid, rouwverwerking en grenzen aangeven. Het kunnen thema's zijn waar jij ook in jouw leven mee te maken krijgt. Hans Hagen zorgt er ook voor dat het een spannend boek is. De hoofdstukken worden afwisselend gezien door de ogen van Emma en Teye. Daardoor krijg je telkens een andere kijk op dat wat er is gebeurd. Je maakt steeds sprongen voor- of achteruit in de tijd, het verhaal wordt dus niet chronologisch verteld. Zo sprokkel je steeds stukjes informatie bij elkaar als lezer. Tot je het hele plaatje compleet hebt. En dan blijft natuurlijk de vraag: zal het ooit nog goed komen tussen Emma en Teye?