Ken je dat lege gevoel, dat gevoel dat je krijgt wanneer je honger hebt naar meer. Dat was het gevoel dat ik had na het lezen van De Hongerspelen - trilogie. Gelukkig waren daar de films nog, maar die waren niet voldoende om de leegte op te vullen.
De Hongerspelen beginnen met een uitgebreide introductie van Katniss Everdeen, de hoofdpersoon in alle boeken. Het verhaal speelt zich af in de verre toekomst waarin Noord - Amerika na een burgeroorlog uiteengevallen is in dertien delen, twaalf districten en het welvarende 'Het Capitool'. In het Capitool wonen de leiders van Panem, zij organiseren ieder jaar de hongerspelen zodat de districten niet vergeten dat het Capitool het voor het zeggen heeft. Katniss woont samen met haar moeder en zusje in District 12, het armste district. Ieder district levert twee atleten, een jongen en een meisje. De atleten vechten in een arena tot dat er een winnaar is, degene die alle anderen overleefd. Een gruwelijke strijd letterlijk op leven en dood. Er zijn districten waar vrijwilligers zijn, maar in District 12 wordt er geloot. Het lot valt op Primrose, het kleine zusje van Katniss, een wonder want zij had alle statistieken tegen zich, ze zou veilig moeten zijn. Ja, wat doe je dan als grote zus? Katniss offert zich op en gaat in de plaats van Primrose. Hier begint het echte verhaal van De Hongerspelen waarin Katniss samen met Peeta getraind wordt door de enige winnaar van Distrcit 12, een oude, chagrijnig man die liever drinkt dan eet. Al snel wordt duidelijk hoe dit komt, er is meer nodig voor het spel dan alleen maar de drang om te overleven.
Na een wat aarzelend begin krijgt het verhaal vaart in het tweede en derde deel. De boeken hebben een gewaagd thema; een strijd op leven en dood, tussen twaalf- tot achttienjarigen. Dat is nog niet alles, de strijd speelt zich af in een arena, gemaakt door het Capitool, dus ook te controleren door de machthebbers, waarin de atleten dag en nacht gevolgd worden door camera's. Want de hongerspelen dienen als vermaak voor de inwoners van het Capitool. Bij die strijd komt zoals eerder al gezegd veel meer kijken dan alleen maar de wil om te overleven.
Het geheel wordt sterk neergezet en lijkt redelijk voorspelbaar, maar dat is schijn. Keer op keer wordt je als lezer weer verrast. Spanning, actie en romantiek in combinatie met de open einden bij de eerste twee delen maken dat je pas stopt met lezen wanneer je alle drie de delen gelezen hebt.
De Hongerspelen beginnen met een uitgebreide introductie van Katniss Everdeen, de hoofdpersoon in alle boeken. Het verhaal speelt zich af in de verre toekomst waarin Noord - Amerika na een burgeroorlog uiteengevallen is in dertien delen, twaalf districten en het welvarende 'Het Capitool'. In het Capitool wonen de leiders van Panem, zij organiseren ieder jaar de hongerspelen zodat de districten niet vergeten dat het Capitool het voor het zeggen heeft. Katniss woont samen met haar moeder en zusje in District 12, het armste district. Ieder district levert twee atleten, een jongen en een meisje. De atleten vechten in een arena tot dat er een winnaar is, degene die alle anderen overleefd. Een gruwelijke strijd letterlijk op leven en dood. Er zijn districten waar vrijwilligers zijn, maar in District 12 wordt er geloot. Het lot valt op Primrose, het kleine zusje van Katniss, een wonder want zij had alle statistieken tegen zich, ze zou veilig moeten zijn. Ja, wat doe je dan als grote zus? Katniss offert zich op en gaat in de plaats van Primrose. Hier begint het echte verhaal van De Hongerspelen waarin Katniss samen met Peeta getraind wordt door de enige winnaar van Distrcit 12, een oude, chagrijnig man die liever drinkt dan eet. Al snel wordt duidelijk hoe dit komt, er is meer nodig voor het spel dan alleen maar de drang om te overleven.
Na een wat aarzelend begin krijgt het verhaal vaart in het tweede en derde deel. De boeken hebben een gewaagd thema; een strijd op leven en dood, tussen twaalf- tot achttienjarigen. Dat is nog niet alles, de strijd speelt zich af in een arena, gemaakt door het Capitool, dus ook te controleren door de machthebbers, waarin de atleten dag en nacht gevolgd worden door camera's. Want de hongerspelen dienen als vermaak voor de inwoners van het Capitool. Bij die strijd komt zoals eerder al gezegd veel meer kijken dan alleen maar de wil om te overleven.
Het geheel wordt sterk neergezet en lijkt redelijk voorspelbaar, maar dat is schijn. Keer op keer wordt je als lezer weer verrast. Spanning, actie en romantiek in combinatie met de open einden bij de eerste twee delen maken dat je pas stopt met lezen wanneer je alle drie de delen gelezen hebt.