Recensie:
‘Het was weer zover. Judith hoorde het aan de manier waarop de voordeur werd dichtgeslagen; aan de stappen op de trap.’
Judith woont samen met haar broertje en moeder in Den Haag. Haar ouders zijn gescheiden en haar vader kent ze niet. Er zijn zelfs geen foto`s van haar vader, want die heeft haar moeder allemaal verscheurd. De moeder van Judith kan nogal driftig worden, helaas weet Judith daar alles van. Judith helpt heel goed mee in het huishouden, maar ze kan niks goed doen. Ze krijgt dus regelmatig klappen te verduren, waardoor ze onder de blauwe plekken zit. Soms zo erg, dat Judith niet naar school kan, want de buitenwereld mag niks weten.
Op haar school voelt Judith zich wel veilig, al kan zij daar niet alles vertellen en laten zien. Judith heeft op school een goede vriend, Michiel. Hij zit pas op school. Michiel woont bij zijn tante en oom en twee neefjes en een nichtje. Een warm en fijn gezin. Judith eet tussen de middag vaak bij Michiel en daar is het erg gezellig. Michiel voelt aan dat er bij Judith thuis iets niet helemaal klopt, maar hij komt daar niet zomaar achter. De meester van school en de dame op de crèche hebben ook vermoedens. Judith is alleen een ster in het verbloemen van alles, ze verzint de gekste dingen.
Het verhaal wordt vanuit meerdere personen geschreven. Zo wordt het verhaal beschreven door de ogen van Judith, Michiel, de dame van de crèche, de meester en de tante van Judith. Alle personen hebben vermoedens , maar niemand doet er iets aan, omdat ze de vermoedens van elkaar niet weten. Wie gaat er aan de bel trekken? Je wordt als lezer meegezogen, maar je kunt niet ingrijpen en dat is af en toe heel vervelend.
‘ Ze vertelde dat ze je vaak… dat ze je vaak had horen gillen.’ Zou er nu dan een einde komen aan alle ellende die Judith meemaakt? Zou haar moeder nu de moeder worden die zij altijd al had willen hebben? Of loopt het verhaal op een andere manier af? Het boek Blauwe
plekken is zeker een boek dat je gelezen moet hebben. Vanaf minuut één word je meegenomen in het verhaal.
‘Het was weer zover. Judith hoorde het aan de manier waarop de voordeur werd dichtgeslagen; aan de stappen op de trap.’
Judith woont samen met haar broertje en moeder in Den Haag. Haar ouders zijn gescheiden en haar vader kent ze niet. Er zijn zelfs geen foto`s van haar vader, want die heeft haar moeder allemaal verscheurd. De moeder van Judith kan nogal driftig worden, helaas weet Judith daar alles van. Judith helpt heel goed mee in het huishouden, maar ze kan niks goed doen. Ze krijgt dus regelmatig klappen te verduren, waardoor ze onder de blauwe plekken zit. Soms zo erg, dat Judith niet naar school kan, want de buitenwereld mag niks weten.
Op haar school voelt Judith zich wel veilig, al kan zij daar niet alles vertellen en laten zien. Judith heeft op school een goede vriend, Michiel. Hij zit pas op school. Michiel woont bij zijn tante en oom en twee neefjes en een nichtje. Een warm en fijn gezin. Judith eet tussen de middag vaak bij Michiel en daar is het erg gezellig. Michiel voelt aan dat er bij Judith thuis iets niet helemaal klopt, maar hij komt daar niet zomaar achter. De meester van school en de dame op de crèche hebben ook vermoedens. Judith is alleen een ster in het verbloemen van alles, ze verzint de gekste dingen.
Het verhaal wordt vanuit meerdere personen geschreven. Zo wordt het verhaal beschreven door de ogen van Judith, Michiel, de dame van de crèche, de meester en de tante van Judith. Alle personen hebben vermoedens , maar niemand doet er iets aan, omdat ze de vermoedens van elkaar niet weten. Wie gaat er aan de bel trekken? Je wordt als lezer meegezogen, maar je kunt niet ingrijpen en dat is af en toe heel vervelend.
‘ Ze vertelde dat ze je vaak… dat ze je vaak had horen gillen.’ Zou er nu dan een einde komen aan alle ellende die Judith meemaakt? Zou haar moeder nu de moeder worden die zij altijd al had willen hebben? Of loopt het verhaal op een andere manier af? Het boek Blauwe
plekken is zeker een boek dat je gelezen moet hebben. Vanaf minuut één word je meegenomen in het verhaal.