Het
boek De jongen met de gestreepte pyjama
speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. Bruno is een 9-jarige jongen die samen met
zijn ouders en zus Gretel van Berlijn naar ‘Oudwis’ in Polen verhuist. Bruno
voelt zich hier niet thuis. Het nieuwe huis is het tegenovergestelde van het
oude huis. Het huis stond helemaal alleen
op een kale plek, verlaten plek en nergens waren andere huizen te zien, wat
betekende dat er geen andere gezinnen in de buurt waren en geen andere jongens
om mee te spelen, geen vrienden en geen pestkoppen. Wanneer Bruno uit zijn
slaapkamerraam kijkt, ziet hij niet ver van hun huis mensen in gestreepte
pyjama`s wonen achter een hek.
Bruno gaat op onderzoek uit en ontmoet een jongen Schmuel uit het kamp. Ze raken bevriend en treffen elkaar geregeld aan bij het hek. De vader van Bruno is een Duitse commandant in het leger en is baas van het kamp. Bruno heeft niet in de gaten dat zijn vader dit kamp leidt. Voor Bruno is het sowieso een raadsel waarom de mensen in gestreepte pyjama`s daar achter het hek wonen. Het boek laat de oorlog zien vanuit een 9-jarige Bruno die nog geen idee heeft wat er zich daadwerkelijk afspeelt.
Schmuel en Bruno zien elkaar geregeld en praten veel, al begrijpen ze elkaar niet altijd even goed. Bruno denkt wel veel na over bepaalde dingen die Schmuel hem vertelt. De keren dat ze elkaar zagen begon Bruno zich zorgen te maken over zijn vriend omdat die met de dag magerder leek te worden en zijn gezicht nog grauwer. Het is verdrietig om te lezen dat Bruno, zoon van een Duitse commandant, niet precies weet wat zijn vader in de oorlog doet. Dat word je in het boek wel duidelijk.
Naar het einde van het boek wordt het je duidelijk dat dit niet goed af gaat lopen. Je merkt dat je het boek razendsnel uit wilt lezen. Het leest prettig, omdat het geschreven is vanuit het perspectief van een 9-jarig jongetje Bruno, een ventje door wie je aan de hand wordt genomen tijdens het lezen van het boek.
Bruno gaat op onderzoek uit en ontmoet een jongen Schmuel uit het kamp. Ze raken bevriend en treffen elkaar geregeld aan bij het hek. De vader van Bruno is een Duitse commandant in het leger en is baas van het kamp. Bruno heeft niet in de gaten dat zijn vader dit kamp leidt. Voor Bruno is het sowieso een raadsel waarom de mensen in gestreepte pyjama`s daar achter het hek wonen. Het boek laat de oorlog zien vanuit een 9-jarige Bruno die nog geen idee heeft wat er zich daadwerkelijk afspeelt.
Schmuel en Bruno zien elkaar geregeld en praten veel, al begrijpen ze elkaar niet altijd even goed. Bruno denkt wel veel na over bepaalde dingen die Schmuel hem vertelt. De keren dat ze elkaar zagen begon Bruno zich zorgen te maken over zijn vriend omdat die met de dag magerder leek te worden en zijn gezicht nog grauwer. Het is verdrietig om te lezen dat Bruno, zoon van een Duitse commandant, niet precies weet wat zijn vader in de oorlog doet. Dat word je in het boek wel duidelijk.
Naar het einde van het boek wordt het je duidelijk dat dit niet goed af gaat lopen. Je merkt dat je het boek razendsnel uit wilt lezen. Het leest prettig, omdat het geschreven is vanuit het perspectief van een 9-jarig jongetje Bruno, een ventje door wie je aan de hand wordt genomen tijdens het lezen van het boek.