Het boek De rode vlieger vertelt het verhaal van een fantastische opa die langzaamaan aftakelt door dementie. Zijn kleinkinderen Robin, Laura en Iris maken dit van dichtbij mee en ervaren het aftakelen van opa ieder op hun eigen wijze. Opa stond altijd voor hen klaar en deed veel dingen met hen. Helaas worden de rollen nu omgekeerd. Een proces waarin iedereen worstelt met zichzelf.
Laura weet met haar gevoelens af en toe geen raad. Aan de ene kant is ze in de wolken vanwege haar verliefdheid op Mike en aan de andere kan maakt ze zich zorgen om haar opa en de spanningen hierdoor thuis. Ze wil zo vaak mogelijk bij opa langsgaan, zolang opa haar nog herkent. ‘Ik hoop dat hij mij nog herkent, ‘ zegt ze. ‘Iedere dag ben ik bang dat hij mijn naam niet meer weet.’ Tegelijkertijd wil ze veel tijd doorbrengen met haar liefde Mike.
Wat mooi is om te lezen in De rode vlieger, is de ontwikkeling van mensen bij een ziekte zoals dementie. ‘Niet doen, opa, ‘roept Laura. ‘Niet doen!’ Hij gaat gewoon door en ziet er uit als een gelukkig spelend kind. Hij wrijft met zijn handen door de yoghurt, likt zijn vingers af en smeert chocoladevla op zijn borst en buik. Eerst is iedereen vooral boos en wil ontkennen dat het zo is, daarna zie je heel duidelijk een periode van verdriet, om vervolgens de dementie te accepteren en weer door te gaan met de alledaagse dingen en opa, zover het kan, de zorg en liefde te geven die hij nodig heeft.
Het boek geeft een echt familiegevoel. Samen zorgen ze voor opa en wordt er ook over dementie gesproken. Ze staan allemaal voor elkaar klaar. Dit geeft je een enorm warm gevoel en raakt je ook emotioneel.Het boek is goed en makkelijk leesbaar. Een aanrader omdat de gebeurtenissen reëel en herkenbaar zijn. Dit zal jullie zeker aanspreken.
Laura weet met haar gevoelens af en toe geen raad. Aan de ene kant is ze in de wolken vanwege haar verliefdheid op Mike en aan de andere kan maakt ze zich zorgen om haar opa en de spanningen hierdoor thuis. Ze wil zo vaak mogelijk bij opa langsgaan, zolang opa haar nog herkent. ‘Ik hoop dat hij mij nog herkent, ‘ zegt ze. ‘Iedere dag ben ik bang dat hij mijn naam niet meer weet.’ Tegelijkertijd wil ze veel tijd doorbrengen met haar liefde Mike.
Wat mooi is om te lezen in De rode vlieger, is de ontwikkeling van mensen bij een ziekte zoals dementie. ‘Niet doen, opa, ‘roept Laura. ‘Niet doen!’ Hij gaat gewoon door en ziet er uit als een gelukkig spelend kind. Hij wrijft met zijn handen door de yoghurt, likt zijn vingers af en smeert chocoladevla op zijn borst en buik. Eerst is iedereen vooral boos en wil ontkennen dat het zo is, daarna zie je heel duidelijk een periode van verdriet, om vervolgens de dementie te accepteren en weer door te gaan met de alledaagse dingen en opa, zover het kan, de zorg en liefde te geven die hij nodig heeft.
Het boek geeft een echt familiegevoel. Samen zorgen ze voor opa en wordt er ook over dementie gesproken. Ze staan allemaal voor elkaar klaar. Dit geeft je een enorm warm gevoel en raakt je ook emotioneel.Het boek is goed en makkelijk leesbaar. Een aanrader omdat de gebeurtenissen reëel en herkenbaar zijn. Dit zal jullie zeker aanspreken.