Mijn moeder had handige borsten. Ze waren zo groot dat er een heleboel onder verstopt kon worden. Brieven en tijdschriften en papieren en informatie, die bracht ze allemaal vanonder tegen haar borsten aan de gevangenis in en uit, zodat niemand ze controleerde of verbood. Ik begon ook borsten te krijgen. Daar konden alleen nog snippertjes onder.’
Bezoekjaren is geschreven door Joke van Leeuwen en Malika Blain. Malika Blain vroeg Joke van Leeuwen om het verhaal van haar broer die in de gevangenis zat te schrijven. Joke van Leeuwen wilde dat wel doen, maar alleen als zij haar eigen draai aan het verhaal mocht geven. Omdat het idee van het verhaal van Malika komt, staat ook haar naam op de voorkant van het boek. Joke van Leeuwen heeft inderdaad haar eigen draai aan het verhaal weten te geven.
Zima groeit op in een arm gezin in Marokko in de jaren zeventig. Er zijn veel rellen op straat, waar haar broers ook bij betrokken zijn. Eerst snapt Zima niet waar haar oudere broer Amrar mee bezig is, maar langzaam wordt het haar duidelijk. Als Amrar op een dag niet meer thuiskomt en in de gevangenis blijkt te zitten, bezoekt zij hem jarenlang samen met haar familie; de bezoekjaren.
Joke van Leeuwen schrijft heel humoristisch. ‘Amrar is een tijdje christelijk geweest. Ik wist toen nog niet goed wat dat was, maar er hoorde een Europeaan bij die hem kwam ophalen in een mooie auto. Dus het leek me wel wat, christelijk zijn, als je daar een mooie auto bij kreeg en een Europeaan.’ Juist door deze grappige gedachtes van Zima, wordt het verhaal niet te droevig. Onroerend is het verhaal wel. Vooral het slot, als Zima in de nacht een donkere steeg in kijkt. Je zult zeker van dit bijzonder mooie verhaal genieten.
Bezoekjaren werd bekroond met de Woutertje Pieterse Prijs.
Bezoekjaren is geschreven door Joke van Leeuwen en Malika Blain. Malika Blain vroeg Joke van Leeuwen om het verhaal van haar broer die in de gevangenis zat te schrijven. Joke van Leeuwen wilde dat wel doen, maar alleen als zij haar eigen draai aan het verhaal mocht geven. Omdat het idee van het verhaal van Malika komt, staat ook haar naam op de voorkant van het boek. Joke van Leeuwen heeft inderdaad haar eigen draai aan het verhaal weten te geven.
Zima groeit op in een arm gezin in Marokko in de jaren zeventig. Er zijn veel rellen op straat, waar haar broers ook bij betrokken zijn. Eerst snapt Zima niet waar haar oudere broer Amrar mee bezig is, maar langzaam wordt het haar duidelijk. Als Amrar op een dag niet meer thuiskomt en in de gevangenis blijkt te zitten, bezoekt zij hem jarenlang samen met haar familie; de bezoekjaren.
Joke van Leeuwen schrijft heel humoristisch. ‘Amrar is een tijdje christelijk geweest. Ik wist toen nog niet goed wat dat was, maar er hoorde een Europeaan bij die hem kwam ophalen in een mooie auto. Dus het leek me wel wat, christelijk zijn, als je daar een mooie auto bij kreeg en een Europeaan.’ Juist door deze grappige gedachtes van Zima, wordt het verhaal niet te droevig. Onroerend is het verhaal wel. Vooral het slot, als Zima in de nacht een donkere steeg in kijkt. Je zult zeker van dit bijzonder mooie verhaal genieten.
Bezoekjaren werd bekroond met de Woutertje Pieterse Prijs.