Boudewijns moeder is vijf jaar geleden overleden. Zelfmoord. Ze woonde al jaren in een inrichting, soms kwam ze op bezoek om daarna gewoon weer terug te gaan. Bou' , zoals zijn familie hem noemt, heeft dus nooit een leuke moeder gehad, zo stelt hij zelf. Na een tijd wordt Boudewijn 'ziek'. Niet gewoon ziek, maar echt heel vermoeid en lusteloos. Hij ligt dagen op zijn bed en staart naar het plafond. Hij wil niks. Maar dan 's nachts....dan is hij doodsbang om alleen te zijn. Bang dat een insluiper hem in zijn slaap zal vermoorden. Dan slaapt hij bij zijn kleine zusje Pluis, iets dat hij zelf ook heel raar vindt. Voor de rest komt er niets uit hem. Op een dag heeft zijn vader er genoeg van en geeft Boudewijn een stapel cd's en een schrift. Hij roept dat Bou daar elke dag een stukje in moet schrijven en elke dag muziek moet luisteren. Bou is boos en wil niet,maar hij moet wel anders laat zijn vader hem opnemen in een inrichting. Met grote tegenzin start Bou, het luisteren gaat hem in het begin iets makkelijker af dan het schrijven. Hij begint de klassieke muziek zelfs te waarderen. Het plan van zijn vader lijkt aan te slaan. Doordat hij zijn gedachten opschrijft, komt hij ook weer in 'contact met de wereld', verminderen zijn paniekstoornissen en komt weer tot het gewone leven; naar school en contact met zijn vriendinnetje. Ook krijgt hij langzaam maar zeker grip op zijn angsten. Aan het eind van het boek, vond hij het zelfs een goed idee en wil een nieuw dagboek omdat de oude vol is. Maar om tot hier te komen, heeft hij een lange weg afgelegd.
Wanneer je het boek opendoet, zie je dat het echt een dagboek is. Boudewijns dagboek, hij schrijft het zelf, zo lijkt het. Het start op 7 februari en loopt door tot 25 april. Elke dag staat er iets geschreven, net als bij een echt dagboek. De ene keer een hele bladzijde en de andere keer 3 woorden. Zo nu en dan lijkt het alsof je stiekem iemands dagboek zit te lezen. Zeker wanneer Boudewijn heel negatief is over zijn moeder, want 'dat doe je niet.'
Het bijhouden van een dagboek is een verwerking van wat je meemaakt, het kan je rustig maken of je tot inzichten brengen. Misschien houd jij wel een dagboek bij, gewoon omdat je daar zin in hebt of omdat je, net zoals Boudewijn, iets wilt of moet verwerken. De schrijfster heeft dit heel knap gedaan, je leeft echt mee met de jongen uit het (dag-)boek. Op een gegeven moment wil je ook weten waarom die moeder het heeft gedaan.
Wanneer je het boek opendoet, zie je dat het echt een dagboek is. Boudewijns dagboek, hij schrijft het zelf, zo lijkt het. Het start op 7 februari en loopt door tot 25 april. Elke dag staat er iets geschreven, net als bij een echt dagboek. De ene keer een hele bladzijde en de andere keer 3 woorden. Zo nu en dan lijkt het alsof je stiekem iemands dagboek zit te lezen. Zeker wanneer Boudewijn heel negatief is over zijn moeder, want 'dat doe je niet.'
Het bijhouden van een dagboek is een verwerking van wat je meemaakt, het kan je rustig maken of je tot inzichten brengen. Misschien houd jij wel een dagboek bij, gewoon omdat je daar zin in hebt of omdat je, net zoals Boudewijn, iets wilt of moet verwerken. De schrijfster heeft dit heel knap gedaan, je leeft echt mee met de jongen uit het (dag-)boek. Op een gegeven moment wil je ook weten waarom die moeder het heeft gedaan.